Różnego rodzaju zaburzenia odżywiania to w obecnych czasach coraz popularniejsze zjawisko. Wciąż wzrasta liczba osób, które na co dzień muszą zmagać się z tego typu problemami. Spośród najpowszechniejszych zaburzeń wyróżnia się bulimię oraz zespół napadowego objadania się. Jak pokonać bulimię i zespół napadowego objadania? Czym się charakteryzują te zaburzenia?

Bulimia – charakterystyka

Bulimia, zwana inaczej żarłocznością psychiczną wraz z anoreksją tworzą jedne z najczęściej występujących zaburzeń odżywiania. Szacuje się, że występuje ona częściej u kobiet niż u mężczyzn. Osoby chorujące na bulimię cierpią na niepohamowane objadanie się. Skutkuje to wyrzutami sumienia i prowadzi do pozbycia się ilości spożytego pokarmu poprzez prowokowanie wymiotów. Bulimicy najczęściej prowokują torsję, stosują środki przeczyszczające lub zmuszają się do restrykcyjnych diet. Choroba ta charakteryzuje się brakiem kontroli nad ilością spożywanych pokarmów. Często zdarza się, iż osoby cierpiące na bulimię są w stanie spożyć ogromne ilości jedzenia, które są równowartością paru tysięcy kalorii. Nawet w ciągu jednej godziny.

Tego typu napadu żarłoczności najczęściej kończą się poczuciem wstydu, atakami paniki związanymi ze spożytymi kaloriami, ogromnym lękiem przed przytyciem. Skutkuje to potrzebą pozbycia się poprzez wymioty pochłoniętego pokarmu. Bulimia powiązana jest z zaburzoną samooceną. Chore osoby zazwyczaj nadmiernie koncentrują się na wyglądzie swojego ciała. Warto wiedzieć, że stosowanie takich metod prowadzi do wielu poważnych zaburzeń i powikłań stanu zdrowia – nie tylko fizycznego, ale także psychicznego. Wielu bulimików nie zdaje sobie sprawy, iż nieleczenie bulimii może wiązać się z zaburzeniami w układzie sercowo-naczyniowym. Te z kolei mogą prowadzić nawet do śmierci. 

Zespół napadowego objadania się – charakterystyka

Zespół napadowego objadania się (z ang. Binge Eating Disorder) objawia się nawracającymi incydentami kompulsywnego objadania się, którym towarzyszy zaburzenie kontroli oraz niezadowolenie z siebie. W odróżnieniu od bulimii, osoby cierpiące na napadowe objadanie się nie wymiotują, nie stosują środków przeczyszczających ani się nie głodzą. Nie oznacza to jednak, że takie zachowania nie mogą się pojawić, lecz nie są one tak regularne, jak w przypadku bulimii.

Często przez wielu badaczy zespół napadowego objadania się traktuje się jako specyficzną formę bulimii. Właśnie ze względu na podobieństwo w występowaniu napadów objadania się. Wystąpienie zaburzeń związanych z napadami objadania się obserwuje się często u osób, które mają w zwyczaju stosowanie rygorystycznych diet bądź terapii odchudzających. Zazwyczaj posiadają one zaniżoną samoocenę, nie radzą sobie ze stresem oraz nadmiarem emocji, oraz tak, jak w przypadku bulimii nadmiernie koncentrują się na swoim wyglądzie i masie ciała. Dla wielu osób kluczowym pytaniem pozostaje jak pokonać bulimię i odzyskać zdrową relację z jedzeniem.

Jakie mogą być przyczyny bulimii i zespołu napadowego objadania się?

Przyczyn występowania tych chorób może być naprawdę wiele. Głownie zazwyczaj wymienia się takie czynniki:

• Genetyka – wystąpienie w rodzinie takich zaburzeń oraz otyłości
• Czynniki społeczne – żyjemy w czasach kultu pięknych sylwetek oraz panowania powszechnej mody na posiadanie idealnego ciała. Ostatnimi czasy to właśnie ten czynnik odgrywa największą rolę w występowaniu różnego rodzaju zaburzeń odżywiania. Młode osoby często pragną wyglądać tak, jak ich perfekcyjnie wyglądający idole, których poczynania śledzą głównie w Internecie.
  • Czynniki rodzinne – często zdarza się, że osoby chorujące na bulimię lub zespół napadowego objadania mają problemy rodzinne. Nie dogadują się z rodzicami, partnerami bądź innymi członkami wspólnoty. Zdarza się też, iż są ofiarami przemocy, bądź świadkami różnego rodzaju uzależnień.
• Czynniki personalne – często zdarza się, że bulimia może częściej występować u osób posiadających konkretne cechy osobowości, są to np. osoby mocno chwiejne emocjonalnie, podatne na stres i opinie innych.
• Czynniki psychofizyczne – głównie obciążenia nerwowo-psychiczne, wrażliwość, nadmierny stres.

Bulimia i zespół napadowego objadania – jak sobie z tym poradzić?

Jak pokonać bulimię? Zarówno ona, jak i zespół napadowego objadania się, to choroby, które należy leczyć, gdy w przypadku zaniechania terapii, mogą one prowadzić do wielu powikłań i chorób. Często zdarza się, iż osoby chorujące na zaburzenia odżywiania trafiają do lekarza z dolegliwościami związanymi z funkcjonowaniem przewodu pokarmowego lub z narastającymi stanami lękowo-depresyjnymi. Zazwyczaj nie przyznają się one do kompulsywnych zachowań, przez co lekarzom trudno jest wykryć zaburzenie odżywania. Prawidłowy proces leczenia powinien być wielodyscyplinarny, jeśli ma przynieść pożądane rezultaty. Często bywa to trudne i żmudne oraz wymaga objęcia pomocy medycznej przez wielu specjalistów taki jak psycholog, psychiatra, dietetyk, czy lekarz ogólny.

Warto zastosować połączenie farmakoterapii, w której stosuje się różnego rodzaju leki, głównie przeciwdepresyjne, z psychoterapią. Pozwoli ona na poznanie dokładnych przyczyn występowania zaburzeń oraz ułatwi pracę nad emocjami, radzeniem sobie ze stresem oraz zmianą zachowania. Leczenie zaburzeń odżywiania skupia się na zastosowaniu właściwych technik psychoterapeutycznych. W niektórych sytuacjach warto zaangażować nie tylko chorego, ale też domowników. Taka forma terapii może wspomóc rozwiązywanie problemów, wzmocnić relację oraz wpłynąć na wzajemne wsparcie. Ważna jest także interwencja dietetyczna, która ma na celu edukację żywieniową, a w przypadku zespołu napadowego objadania, które często występuje u osób z otyłością, pozwoli na stopniową i zdrową redukcję wagi.